Code wit

De sneeuwpret in januari was een aanleiding voor dit schrijven. Maar ook het wit wassen van onze eigen gedachten en handelingen. Onszelf vergeven. Telkens weer.

Hoe zou de mensheid leven en hoe zou de aarde eruit zien als we geen dingen achter laten waar we elkaar of onze leef omgeving of onze binnen wereld mee belasten.

Corona is wellicht wel één grote code wit.

Wat gebeurd er met gevoelens en reacties op alle maatregelen van deze pandemie. Wat gebeurd er voor ieder persoonlijk in de overweging tussen de voors en tegens op vaccinaties.

Wit geeft rust, geeft bemoediging en harmoniseert.

Code wit bereid ons voor op de meer aanwezige kleuren in het kleuren spectrum. Wij passen ons als mensen telkens weer aan als kameleons. Gehoorzaam, ongehoorzaam, meebewegend of tegendraads. Totdat als alle kleuren in het hele spectrum samen komen en wit overblijft.

Ook Angsthaas komt tevoorschijn zonder besef of reden. Angsthaas knaagt. Maakt onzeker en wiebelig, angsthaas rent een neerwaartse spiraal. Angsthaas raakt de weg gemakkelijk kwijt,

De gevolgen van mijn persoonlijke keuzes in het leven laten zich altijd later zien, voelen en ervaren. De gevolgen van oude keuzes maken dat we nu zien, voelen en ervaren. Eerst nog in dualiteit en pijn en angst voordat er eenheid komt. Zoals al kleuren samenvallen in wit. Zo hoop ik dat uiteindelijk respect voor ieders keuze samen valt in eenheid.

De lente warmte komt de zon het zomert en witte wangen kleuren.
Nu bloemen ons elke dag verrassen, hun kleuren helderder dan helder. Nu alle facetten van groen de natuur laat jubelen. Komen de dagen rond Pasen voorafgegaan aan de vasten tijd. Inmiddels oefen ik dat het (Christus) bewustzijn via al mijn handelingen en woorden daar terecht mag komen waar het nodig is. Inmiddels weet ik dat elke religie of levensbeschouwing vanuit respect voor mensen en dieren op onze planeet bijdraagt aan dé collectieve transformatie waar we met elkaar in meebewegen. De opstanding laat zich in mij zien rond Pasen. De symboliek van de Paashaas omhult zich met een belofte van nieuw leven. Hoop.

Ik heb er verschillende gesprekken over met verschillende mensen vanuit verschillende invalshoeken.
Wat betekend hoop voor je?
Waar haal je je zekerheden vandaan?

Wat mij hoop geeft is als mensen elkaar blijvend gaan respecteren om welke keuze, achtergrond of visie dan ook. Als we niet hopen, dan blijft alles zoals het is. Maatregelen om onze aarde weer leefbaar te krijgen en houden zijn waarschijnlijk penuts en opzichte van de maatregelen tegenover het virus of mutaties van de virussen van nu of die nog komen gaan.

Code wit, nu in april, ook vandaag weer terwijl ik dit schrijven vervolmaak. Het leven creëert alsmaar nieuwe kansen.

Ik heb inmiddels een week gevast en mezelf essentiële levens vragen gesteld. O.a. .
– Waar wil ik aan dood gaan.
– Waar wil ik voor leven.

De natuur stelt zichzelf geen vragen

De natuur geeft antwoorden voor eenieder die dit wil zien.
Het Klein Hoefblad- Tussilago Farfara L.- bloeit. Ik kom het elk jaar tegen in het natuurgebied nabij het Quack strand. Het bloeit daar op de schrale grond tussen schelpen en zand. Dit is een minder bekend zeer geneeskrachtig kruid. De kleur geel van de bloemen is zo specifiek. Het verdiend aandacht. Van oudsher werd het blad en ook het bloempje gebruikt bij klachten van de luchtwegen. Helaas staat het inmiddels allang op de lijst met verboden medicinale kruiden omdat het de inhoudstof Pyrrolyzidine alkaloïde bevat, dat zich bij langdurig gebruik stapelt in de lever. Desondanks blijft het groeien en bloeien zonder angst, schijnbaar zonder belang.

De specifieke kleur, je durven onderscheiden. Niet bang zijn dat je ook maar iets te kort komt. Dichtbij de aarde blijven. Bloeien voordat je blad verschijnt.

Dit bloempje heeft me heel wat te vertellen.

Waar wij elkaar ontmoeten groeit toekomst en vertrouwen.

Geschreven door Thea Boom-Legierse

– Praktijk voor natuurgeneeskunde één